رغبیلغتنامه دهخدارغبی . [ رَ با] (ع مص ) مصدر به معنی رَغَب . (ناظم الاطباء). زاری نمودن بسوی کسی یا آن سؤال است به خواری و مذلت . (منتهی الارب ). || مزیت نهادن خود را بر دیگری : رغب بنفسه عنه . (منتهی الارب ). رجوع به رغب شود.
