رفضةلغتنامه دهخدارفضة. [ رُ ف َ ض َ ] (ع ص ) رجل قبضة رفضة؛ مردی که می گیرد چیزی را و می ماند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). آنکه چیزی را می گیرد و می ماند. (از آنندراج ).
