رفودلغتنامه دهخدارفود. [ رَ ] (ع ص ) ماده شتری که به یک دوشیدن یک قدح پر کند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از منتهی الارب ). اشتری که به یک دوشیدن قدح پرکند. (مهذب الاسماء). ج ، رُفُد. (از اقرب الموارد).
