رفیق بازلغتنامه دهخدارفیق باز. [ رَ ] (نف مرکب ) رفیق پرست . دوست باز. که با رفیقان بسیار آمد و شد کند و بدانان علاقه و بستگی خاطر دارد. (یادداشت مؤلف ). در تداول عامه کسی که به دوستان محبت بسیار کند. (فرهنگ فارسی معین ).
