رنگ باختهلغتنامه دهخدارنگ باخته . [ رَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) آنکه یا آنچه رنگش را باخته باشد. کسی که رنگ چهره اش از ترس یا خشم یا بیماری پریده و بیرنگ شده باشد. رنگ پریده . رجوع به رنگ باختن و رنگ پریدن و رنگ پریده شود.
