رنگ رنگ
لغت‌نامه دهخدا
رنگ رنگ . [ رَ رَ ] (ص مرکب ) رنگارنگ . رنگ برنگ . به لونهای مختلف . به رنگهای گوناگون . ملون به الوان مختلف . گوناگون :
از باد روی خوید چو آب است موج موج
وز نوسه پشت ابر چو جزع است رنگ رنگ .
هم از آشتی راندم و هم ز جنگ
سخن گفتم از هر دری رنگ رنگ .
ز اسب و ستام و ز خفتان جنگ
ز یاقوت و هر گوهر رنگ رنگ .
همان جوشن خویش و خفتان جنگ
به خروارها دیبه ٔ رنگ رنگ .
سیاهبرگ گل رنگ رنگ گوناگون
ز باد مشکین برهم زنان علم بعلم .
از باد روی خوید چو آب است موج موج
وز نوسه پشت ابر چو جزع است رنگ رنگ .
خسروانی .
هم از آشتی راندم و هم ز جنگ
سخن گفتم از هر دری رنگ رنگ .
فردوسی .
ز اسب و ستام و ز خفتان جنگ
ز یاقوت و هر گوهر رنگ رنگ .
فردوسی .
همان جوشن خویش و خفتان جنگ
به خروارها دیبه ٔ رنگ رنگ .
اسدی .
سیاهبرگ گل رنگ رنگ گوناگون
ز باد مشکین برهم زنان علم بعلم .
سوزنی .
