رنگ پریدهلغتنامه دهخدارنگ پریده . [ رَ پ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه یا آنچه رنگ آن پریده باشد. کسی که رنگ چهره اش از ترس یا خشم یا بیماری پریده باشد. رنگ باخته . رجوع به رنگ پریدن و رنگ باختن و رنگ باخته شود.
