رهصةلغتنامه دهخدارهصة. [ رَ ص َ ] (ع اِ) سودگی سم ستور از سنگ و جز آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آب که در سم ستور افتد. (مهذب الاسماء). رجوع به رهسة و رهص و صبح الاعشی ج 2 ص 28 شود.
