رهنما
لغت‌نامه دهخدا
رهنما. [ رَ ن ُ / ن ِ / ن َ ] (نف مرکب ) راه نما. رهنمون . رهبر. ره نمای . ره نماینده . (یادداشت مؤلف ). دلیل و هادی و نماینده ٔ راه و مرشد. (ناظم الاطباء). رهبر و هادی و دلیل . (آنندراج ) :
خیال تو همه شب ره به کوی من دارد
اگرچه بخت مرا رهنما به کوی تو نه .
ماه بی گفتن چو باشد رهنما
چون بگوید شد ضیا اندر ضیا.
|| ناخدا و ملاح و بدرقه .(ناظم الاطباء). رجوع به رهنمای و راهنما شود.
خیال تو همه شب ره به کوی من دارد
اگرچه بخت مرا رهنما به کوی تو نه .
خاقانی .
ماه بی گفتن چو باشد رهنما
چون بگوید شد ضیا اندر ضیا.
مولوی .
|| ناخدا و ملاح و بدرقه .(ناظم الاطباء). رجوع به رهنمای و راهنما شود.
