رهوار

رهوار. [ رَهَْ ] (ص مرکب ) مرکب رونده ٔ فراخ گام و خوش راه و نجیب . (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
یکی اسب رهوار زیر اندرش
لگامی بزرآژده بر سرش .

فردوسی .

نیکخوی را به ره عمر در
زیر خرد مرکب رهوار کن .

ناصرخسرو.

کیسه ٔ زر چون ز ناردانه بیاگند
کسوت دیبا گرفت و مرکب رهوار.

سوزنی .

- سمند رهوار ؛ اسب خوش راه . (ناظم الاطباء). رجوع به راهوار شود.