رهک

رهک . [ رَ ] (ع مص ) کوفتن و شکستن چیزی را در میان دو سنگ و یا سخت سودن آن را. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || اقامت نمودن در جایی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || سخت آرمیدن با زن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).