ره آموز

ره آموز. [ رَه ْ ] (نف مرکب ) راه آموز. استاد. راهنما.رهبر. تعلیم دهنده . (از یادداشت مؤلف ) :
ره آموز تو اندر کارها روح الامین بادا.

فرخی .

ره آموز و روزی ده و چاره گر
بود این سه مربی پدر را پدر.

اسدی .

تا چون تو کله دوختن آموختی از ما
بر دست و گریبان تو باشیم ره آموز.

سوزنی .

رجوع به راه آموز شود. || کتابهای گید . (یادداشت مؤلف ).