ره پرست
لغتنامه دهخدا
ره پرست . [ رَه ْ پ َ رَ ] (نف مرکب ) راه پرستنده :
آب گل خاک ره پرستانش
گل کمربند زیردستانش .
پس مسافر آن بود ای ره پرست
که مسیر و روش در مستقبل است .
رجوع به راه پرست شود.
آب گل خاک ره پرستانش
گل کمربند زیردستانش .
نظامی .
پس مسافر آن بود ای ره پرست
که مسیر و روش در مستقبل است .
مولوی .
رجوع به راه پرست شود.