ره گرفتن

ره گرفتن . [ رَه ْ گ ِ رِ ت َ] (مص مرکب ) روانه شدن . راهی شدن . روان گشتن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به راه گرفتن در همه ٔ معانی شود.
- ره (راه ) اندرگرفتن ؛ راه گرفتن . روانه گشتن . راهی شدن :
درم داد و از سیستان برگرفت
سوی بلخ نامی ره اندرگرفت .

فردوسی .

- ره خویش گرفتن ؛ به کار خویش پرداختن . به راه خویش رفتن . کنایه از دست برداشتن از دخالت در کار و امر کسی :
به آواز گفتند ما را دبیر
نباید ز ایدر ره خویش گیر.

فردوسی .