ره
لغت‌نامه دهخدا
ره . [ رُه ْ ] (اِ) روه و پارسایی و تقدس و پاکی و طهارت . (ناظم الاطباء). نیکی . (شرفنامه ٔ منیری ) (برهان ). || سیرت زهاد و پارسایان .(ناظم الاطباء) (از شرفنامه ٔ منیری ). سیرت زهاد و عباد و پارسایان باشد. و رهبان مرکب از این است و آن را روهبان هم می گویند. (برهان ). رجوع به رهبان شود.
