رواوة

رواوة. [ رُ وَ ] (اِخ ) موضعی است در کوههای مُزَیْنة. ابن السکیت گوید:رواوة و المنتضی و ذوالسلائل نام چند وادی است که بین فُرْع و مدینه قرار دارند. کثیر گوید :
و غیّر آیات ببرق رواوة
تنائی اللیالی و المدی المتطاول .

(از معجم البلدان ).

و ابن هرمة در بیت ذیل برای ضرورت وزن رواوة را مثنی آورده است و این معمول شعر است :
حی الدیار بمنشد فالمنتضی
فالهضب هضب رواوتین الی لأی .

(از معجم البلدان چ 1957 م .).