روایع

روایع. [ رَ ی ِ ] (ع ص ، اِ) صورتی فارسی است از روائع، ج ِ رائعة، بمعنی آنکه یا آنچه حسن یا شجاعت او مردم را به شگفت آورد : این کلمات از روایع حکمت اوست . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). جایی که بأس حسام ... روی نمود به خوادع کلام و روادع ملام و روایع صحایف و اقلام التفاتی نرود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). روایع اقبال طلایع عزایم او را استقبال می نمود. (جهانگشای جوینی ). پروردگاری که به اختلاف لغات و صفات شکر روایع بدایع صنایع او مقصود است . (جهانگشای جوینی ).