روبائی
لغت‌نامه دهخدا
روبائی . (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عمربن خلیفةالعطار حربی روبائی . وی از ابوالمظفر هبةاﷲبن احمد شبلی و ابوعلی احمدبن محمد رجبی و عبدالاول و عبدالرحمن بن زید الوراق استماع حدیث کرد و محمدبن ناصر حافظبه وی اجازه ٔ روایت حدیث داد. (از معجم البلدان ).
