روبهک

روبهک . [ ب َ هََ ] (اِ مصغر) (از: روبه + -َک ، پسوند تصغیر) بچه ٔ روباه . (آنندراج ). مصغر روبه . روبه کوچک . روباه کوچک :
گر می نوشد گدا به میری برسد
ور روبهکی خورد به شیری برسد.

خیام .

ای روبهک چرا ننشینی بجای خویش
با شیر پنجه کردی و دیدی سزای خویش .

سعدی .