روزگار گرفتنلغتنامه دهخداروزگار گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) زمان بردن . طول کشیدن . وقت گرفتن : از چاشتگاه تا نماز پیشین روزگار گرفت تا همگان بگذشتند. (تاریخ بیهقی ).
