روز گشتن
لغت‌نامه دهخدا
روز گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) روز شدن . روشن شدن :
شب از فراق تو مینالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو.
روشن روان عاشق در تیره شب ننالد
داند که روز گردد روزی شب شبانان .
شب از فراق تو مینالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو.
سعدی .
روشن روان عاشق در تیره شب ننالد
داند که روز گردد روزی شب شبانان .
سعدی .
