روشنایی بخش
لغت‌نامه دهخدا
روشنایی بخش . [ رَ / رُو ش َ ب َ ] (نف مرکب ) روشنایی بخشنده . روشنایی دهنده . نوربخش . نوربخشنده . نوردهنده . آنکه یا آنچه روشنایی ببخشد. آنکه یا آنچه بتواند نور دهد :
بنام روشنایی بخش بینش
که روشن چشم از او گشت آفرینش .
ای چو خورشید روشنایی بخش
پادشا بلکه پادشاهی بخش .
گرچه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است
روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو.
بنام روشنایی بخش بینش
که روشن چشم از او گشت آفرینش .
نظامی .
ای چو خورشید روشنایی بخش
پادشا بلکه پادشاهی بخش .
نظامی .
گرچه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است
روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو.
حافظ.
