روشن ایام
لغت‌نامه دهخدا
روشن ایام . [ رَ / رُو ش َ اَی ْ یا ] (ص مرکب ) بهروز. درخشان روزگار. سپیدروز و کامروا :
دین روشن ایام است از او دولت نکونام است از او
ملکت باندام است از او ملت بسامان باد هم .
دین روشن ایام است از او دولت نکونام است از او
ملکت باندام است از او ملت بسامان باد هم .
خاقانی .
