روشن فکری

روشن فکری . [ رَ / رُو ش َ ف ِ ] (حامص مرکب ) عمل و حالت روشن فکر. (فرهنگ فارسی معین ). صفت روشن فکر. تجددخواهی . نوگرایی . و رجوع به روشن فکر شود.