زابی

زابی . (اِخ ) عبدالملک بن زیادةاﷲبن ابی مضر الطبنی مکنی به ابومروان ، یکی از شعراء نامی خاندان بنی طبنی است . در المغرب فی حلی المغرب بنقل از ذخیره ٔابن بسام آمده است : ابومروان از پایه های استوار سخن و علمداران قلم بوده است . و بنقل از ابن حیان گوید: ابومروان بمشرق مسافرت کرده و بحج رفته است و چون بسیار در زندگی سختگیر بود بدست کنیزان خویش در قرطبه بسال 427 کشته شد. و بنقل از حجاری گوید: عبدالملک از پیشوایان علم حدیث و بسیار بخیل بود چنانکه از تهیه ٔ نان خورش برای اهل خانه ٔ خود دریغ میداشت و چون ازاو درخواست نان خورش میکردند ایشان را ملامت میکرد و میگفت این عادت بدی است . ایشان نیز کینه ٔ او را به دل گرفته و خفه اش کردند. این دو بیت منسوب بدو است :
انی اذا حضرتنی الف محبرة
تقول : اخبرنی هذا و حدثنی
صاحب بعقوتی الاقلام زاهیة
هذی المکارم لاتعبان من لبن .
(المغرب فی حلی المغرب ج 1 صص 92-93). صاحب تعلیقات المغرب گوید: حمیدی در الجذوة الورقة ترجمه ٔ ابومروان را نوشته و گفته است پس از 450 کشته شده و بشیوه ٔ عرب شعر می گفته است . (تعلیقات المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92).