زاذی

زاذی . (اِخ ) از بزرگان ایران در اواخر عهد ساسانی است . طبری آرد: پس از کشته شدن فیروزبن مهران بخشش نواده ٔ کسری ) زاذی که از بزرگان بود به نصیبین (در مغرب ) شتافت و فرخزاد (یکی از نواده های کسری ) را که از هنگام کودکی که شیرویه برادران خود را میکشت ، بدست زاذی در آنجا در قلعه ای بنام حصن الحجاره (قلعه ٔ سنگی ) پنهان شده بود، به طیسبون برد و فرمانروائی او را استوار ساخت . (تاریخ طبری چ نلدکه ج 2 ص 1066).