زاهدعلی
لغت‌نامه دهخدا
زاهدعلی . [ هَِ ع َ ] (اِخ ) شاعر متخلص به سخاء ولد میرزا سعدالدین لاری که سالها ضابط مالیات بنادر فارس بوده ، میرزا زاهدعلی بعد از پدر بهمان خدمت مأمور گشت . بسخاوت موصوف و بلطف طبیعت و شاعری معروف بود. اگرچه در گویائی اقتداری نداشت لیکن ابیات خوب دارد. طبعش شکفته است و خیالش را طراوتی ، مدتها خود و پدر و سلسله اش با این خاکسار معاشر بودند در اوان انقلاب اوضاع ، از رؤسای متغلب زمان خائف شده ترک ضبط بنادر و ایالت لار نموده بهند افتاد و بعداز سالی چند دردهلی نقد حیات از کف داد. از اوست :
در شب هجر تو شرمنده ٔ احسانم کرد
دیده ، ازبس گهر اشک بدامانم کرد
سرگذشت شب هجران تو گفتم با شمع
آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد.
و هم از اوست :
گردش چشم تو می در قدح هوش کند
یاد اندام تو جان در تن آغوش کند.
و رجوع به فهرست کتب مجلس شورای ملی ج 2 تألیف اعتصام الملک شود.
در شب هجر تو شرمنده ٔ احسانم کرد
دیده ، ازبس گهر اشک بدامانم کرد
سرگذشت شب هجران تو گفتم با شمع
آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد.
و هم از اوست :
گردش چشم تو می در قدح هوش کند
یاد اندام تو جان در تن آغوش کند.
(از تذکره ٔ حزین ).
و رجوع به فهرست کتب مجلس شورای ملی ج 2 تألیف اعتصام الملک شود.
