زاهد گیلانی

زاهد گیلانی . [ هَِ دِ ] (اِخ ) از فضلاء عرفای نعمت اللهی در اوائل قرن 13 هجری است جامع معقول و منقول . سلسله ٔ طریقت وی به شیخ زاهد گیلانی مرشد شیخ صفی الدین اردبیلی میرسد. وی در 1222 هَ . ق . در هنگام سفر حج در کاظمین وفات یافت و از اشعار اوست :
عمری بدر مدرسه ها بنشستم
بااهل ریا و کبر و کین پیوستم
از یک نظر عاشق رمزی آخر
هم از خود وهم ز غیر خود وارستم .
(ریحانة الادب ) (ریاض العارفین هدایت ).