زبانه زنلغتنامه دهخدازبانه زن . [ زَ ن َ / ن ِ زَ ] (نف مرکب ) شعله کش . مشتعل . زبانه کش : و آتش خشم بهرامشاه و مؤیدالدین بر قاعده زبانه زن . (بدایع الازمان ).
