زبانه زنان
لغت‌نامه دهخدا
زبانه زنان . [ زَ ن َ / ن ِ زَ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) زبانه زننده . زبانه کش . زبانه زن . مشتعل :
به آب ماند شمشیر او گر آب
سرشته باشدبا آتش زبانه زنان .
چه گوید و چه گمانی برد که خار درشت
چه کرد خواهد با آتش زبانه زنان .
بصلح چیست ، بصلح آفتاب روشن روی
بخشم چیست بخشم آتش زبانه زنان .
هرآینه که همی روشنی بچشم آید
کجا فروخته شمعی بود زبانه زنان .
آتش از حلق او زبانه زنان
بیت گویان و شاخشانه زنان .
به آب ماند شمشیر او گر آب
سرشته باشدبا آتش زبانه زنان .
فرخی .
چه گوید و چه گمانی برد که خار درشت
چه کرد خواهد با آتش زبانه زنان .
فرخی .
بصلح چیست ، بصلح آفتاب روشن روی
بخشم چیست بخشم آتش زبانه زنان .
فرخی .
هرآینه که همی روشنی بچشم آید
کجا فروخته شمعی بود زبانه زنان .
فرخی .
آتش از حلق او زبانه زنان
بیت گویان و شاخشانه زنان .
نظامی .
