زبانه گیر
لغتنامه دهخدا
زبانه گیر. [ زَ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) گیرنده ٔ زبانه . خاموش کننده ٔ شعله . || در این بیت مسعودسعد کنایت از بمراد شدن روزگار، خاموش گشتن فتنه ها آمده :
جهان بکام تو و کار و بار دولت تو
زبانه گیرتر از کارزار آتش و آب .
جهان بکام تو و کار و بار دولت تو
زبانه گیرتر از کارزار آتش و آب .
مسعودسعد.