زبانیات

زبانیات . [ زُ ن َ ] (ع اِ) جمع زبانی بمعنی شاخ کژدم و ستاره ای که از منازل قمر است . در لسان العرب آمده : ابوزید گوید: ستاره (منزل شانزده ماه ) را زبانی و زبانیان و زبانیات گویند و نیز گویند زبانی العقرب و زبانیا العقرب و زبانیات (یعنی برای زبانی بهر دو معنی تثنیه و جمع بکار برند). رجوع به کتاب جمهره ج 1 ص 283 و «زبانی » شود.