زبانیگانلغتنامه دهخدازبانیگان . [ زَ ] (اِ) ج ِ زبانیه : خواهند تا بروند. زبانیگان به این مقامعآهن بکوبند ایشان را. (تفسیر ابوالفتوح ج 3 ص 590).
