زبان پیوندی
لغت‌نامه دهخدا
زبان پیوندی . [ زَ ن ِ پ َی ْ / پ ِی ْ وَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بر طبق تحقیقات زبانشناسی یک بخش از زبانهای امروز دنیا زبانهای پیوندی است و دو قسم دیگر عبارتند: از زبان ملتصق و زبان یک هجائی . زبانهای پیوندی از اینقرارند:
الف - زبانهای سامی مانند عبری و عربی و آرامی که بعد سریانی نامیده شد و در عهد قدیم زبانهای فینقی و بابلی و آشوری و زبان مردم قرطاجنه (کارتاژ) که شعبه ای بودند از فینیقیان و زبان حمیری .
ب - زبانهای مردم هند و اروپایی بمعنی اعم : آریائیان هند - آریائیان ایران یونانیان ، ایتالیائیان ، مردم سلت (بومیان اروپای غربی ) ژرمنی (آلمان و انگلوساکسون و مردم اسکاندیناوی )، لِت و لیتوانی و سلاو (که روس ، سلاوهای شرقی اروپا و مردم بلغار و سرب و سایر سلاوهای بالکان باشند). (از سبک شناسی ج 1 ص 1و2). رجوع به «زبان » شود.
الف - زبانهای سامی مانند عبری و عربی و آرامی که بعد سریانی نامیده شد و در عهد قدیم زبانهای فینقی و بابلی و آشوری و زبان مردم قرطاجنه (کارتاژ) که شعبه ای بودند از فینیقیان و زبان حمیری .
ب - زبانهای مردم هند و اروپایی بمعنی اعم : آریائیان هند - آریائیان ایران یونانیان ، ایتالیائیان ، مردم سلت (بومیان اروپای غربی ) ژرمنی (آلمان و انگلوساکسون و مردم اسکاندیناوی )، لِت و لیتوانی و سلاو (که روس ، سلاوهای شرقی اروپا و مردم بلغار و سرب و سایر سلاوهای بالکان باشند). (از سبک شناسی ج 1 ص 1و2). رجوع به «زبان » شود.
