زبان گرفته

زبان گرفته . [ زَ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) الکن و گنگ و آنکه در زبان وی لکنت باشد. (ناظم الاطباء). شکسته زبان . الثغ. الکن . ابکم :
مرغان زبان گرفته یک سر باز
بگشاده زبان سوری و عبری .

منوچهری .