زبان اوستایی

زبان اوستایی . [ زَ ن ِ اَ وِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زبان کتاب اوستا است و یکی از اصول و پایه های زبان ایران است . این زبان خاصه قسمتهای قدیم آن (گاته ) بسیار کهنه بنظر میرسد و مانند زبان سنسکریت و عربی دارای اعراب است یعنی اواخر کلمات از روی تغییر عوامل تغییر میکرده است . همچنین دارای علایم جنسی وتثنیه بوده است . (سبک شناسی بهار ج 1 ص 14). رجوع به ص 6 تا 13 همان کتاب و نیز به مقدمه ٔ برهان قاطع چ معین ، و مقدمه ٔ لغت نامه ص 60 و «ایران » و «اوستا» شود.