زبان برگشادن

زبان برگشادن . [ زَ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) لب به سخن باز کردن . آغاز سخن کردن :
دل قارن آزرده گشت از قباد
میان دلیران زبان برگشاد.

فردوسی .

زبان برگشاد اردشیر جوان
که ای نامداران روشن روان .

فردوسی .

پس آنگه بزانوی عزت نشست
زبان برگشاد و دهانها ببست .

سعدی (بوستان ).

رجوع به زبان گشادن و زبان گشودن و زبان برآوردن شود.