زبان درنهادن
لغتنامه دهخدا
زبان درنهادن . [ زَ دَ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) بدگویی کردن . عیب گرفتن . بر زبان گرفتن . بزبان گرفتن . در زبان گرفتن :
زبان در نهندش بایذا چو تیغ
که بدبخت زر دارد از خود دریغ.
زبان در نهندش بایذا چو تیغ
که بدبخت زر دارد از خود دریغ.
سعدی (بوستان ).