زبان ستدن
لغت‌نامه دهخدا
زبان ستدن . [ زَ س ِ ت َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از خاموش گردانیدن باشد. (برهان قاطع). متعدی از زبان درکشیدن . (آنندراج ). خاموش گردانیدن . (ناظم الاطباء) :
نخست ازمن زبان بستد که طفل اندر نوآموزی
چو نایش بیزبان باید نه چون بربط زبان دانش .
ستانی زبان از رقیبان راز
که تا راز سلطان نگویند باز.
نخست ازمن زبان بستد که طفل اندر نوآموزی
چو نایش بیزبان باید نه چون بربط زبان دانش .
خاقانی .
ستانی زبان از رقیبان راز
که تا راز سلطان نگویند باز.
نظامی .
