زبان کلک

زبان کلک . [ زَ ن ِ ک ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نوک قلم . زبان قلم :
کلکش چو مرغکی است دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ تر.

عسجدی .

نام حافظگر برآید بر زبان کلک دوست
از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس .

حافظ.