زبراءلغتنامه دهخدازبراء. [ زَ ] (ع ص ) زن بزرگ دوش وکتف . مؤنث ازبر. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (لسان العرب ). || زن موذی . از بر مذکر آن و بمعنی مرد موذی است . (اقرب الموارد) (محیط المحیط).
