زبوخه

زبوخه . [ زَ خ َ ] (اِ) ذوق و خوشی که از مباشرت آدمی را حاصل شود. و براء مهمله نیز لغت است . (شرفنامه ٔ منیری ). آن خوشی و لذتی را گویند که در حین جماع کردن به هم رسد. (برهان قاطع) (آنندراج ).خوشی و لذت جماع . (ناظم الاطباء). مصحف ربوخه . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) .