زبونة

زبونة. [ زَب ْ / زُب ْ بو ن َ ] (ع اِ) گردن و عنق را میگویند. (شرح قاموس ). گردن . (اقرب الموارد) (آنندراج ). گردن و عنق . (ناظم الاطباء). گردن . و گویند: خذ بقردنه و بزبونته ؛ یعنی بگیر گردنش را. (از لسان العرب ). هر دو ضبط این کلمه از ابن الاعرابی است . و هم او حکایت کند که گویند: خذ بقردنه و زبونته ؛ یعنی بعنقه . (از تاج العروس ). || (اِمص ) کبر. (اقرب الموارد). گردن کشی و کبر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کبر و غرور. (ناظم الاطباء): رجل فیه زبونة؛ یعنی در او کبر است . (صحاح ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ) (محیط المحیط) (البستان ).