زبیدی

زبیدی . [ زَ ] (اِخ ) احمدبن عمربن محمد سیفی مرادی مذحجی ، ملقب به صفی الدین و معروف به «مزجد» (847 - 930 هَ . ق .) قاضی و فقیه شافعی در تهامه ٔ یمن . تولد و وفات او در زَبید واقع گردید. وی نخست عهده دار قضاء عدن و سپس قاضی موطن خویش (زبید) گردید. او راست : «العباب المحیط بمعظم نصوص الاصحاب » که کتابی بزرگ است در فقه و صاحب «العقیق الیمانی » درباره ٔ آن گوید: به اتفاق آراء علماء مصر و شام و یمن ، در ترتیب و تهذیب و جامعیت ، کتابی مانند آن تألیف نشده است . وی مدت 10 سال صرف تألیف این کتاب کرد. در فقه شافعی کتاب دیگری نیز دارد بنام «تجریدالروائد و تقریب الفوائد» در دو جلد، این کتاب نیز مانند کتاب پیشین چاپ نشده است . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 1 ص 181). رجوع به النور المسافر ص 137، العقیق الیمانی (نسخه ٔ خطی )، المکتبة الازهریه ج 2 ص 553 شذرات الذهب ج 8 ص 169 و فهرست دارالکتب ج 1 ص 502 شود.