زبیدی

زبیدی . [ زَ ] (اِخ ) عبداللطیف بن ابی بکربن احمد، مکنی به ابوعبداﷲ (747 - 802 هَ . ق .) در شرجه متولد گردید و در زبید سکونت کرد و هم درآنجا درگذشت . وی از دانشمندان فن عربیت است و تألیفاتی در این باب پرداخته که از آن جمله است : «شرح ملحة الاعراب »، «مقدمة فی علم النحو»، «نظم مقدمه ٔ ابن بابشاذ» که ارجوزه ای است دارای هزار بیت . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 1 ص 181). رجوع به بغیة الوعاة ص 311 و الضوء اللامع ج 4 ص 325 شود. (از حاشیه ٔ اعلام ص 181).