زبیدلغتنامه دهخدازبید. [ زُ ب َ] (اِخ ) اعوربن حیفربن جلندی ازدی . پدرش پادشاه عمان بود و بدستور کتبی پیغمبر (ص )، خود و خاندانش اسلام پذیرفتند، سپس زبید در عهد ابوبکر مرتد شد و جنگید و دیگر بار به اسلام گرایید. (از الاصابة ج 1 ص 38).
