زحام

زحام . [ زِ ] (ع مص ) انبوهی کردن . (دهار). مزاحمت . (مصادر زوزنی ) (ناظم الاطباء). انبوهی کردن و تنگی نمودن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) :
چون کشانندت بدین حیله بدام
جمله بینی بعد از این اندر زحام .

مولوی .

رجوع به زحام کردن و زحمة شود.
|| (اِمص ، اِ) انبوهی . (غیاث اللغات از منتخب ) (آنندراج ) (دهار). جماعت انبوه . (ناظم الاطباء) :
دامن او گیر و از او جوی راه
تا برهی زین همه بؤس و زحام .

ناصرخسرو.

- یوم الزحام ؛ روز قیامت . (از تاج العروس ).