زحیر درکشیدن

زحیر درکشیدن . [ زَ دَ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) لب از ناله فرو بستن . ناله و زاری نکردن . خاموش شدن . ترک فریاد و فغان کردن :
چند سیلی بر رخش زد گفت گیر
در کشید از بیم سیلی آن زحیر.

مولوی .

رجوع به زحیر شود.