زحیر خوردن
لغت‌نامه دهخدا
زحیر خوردن . [ زَخوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) غم داشتن . اندوهگین بودن . نگران بودن . دچار سختی و اندوه شدن :
یکچند شادکام چریدید شیروار
امروز درد باید خورد و غم و زحیر.
ای دوست غم جهان به بیهوده مخور
بیهوده زحیر دهر فرسوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابود پدید
خوش باش و غم بوده و نابوده مخور.
یکچند شادکام چریدید شیروار
امروز درد باید خورد و غم و زحیر.
فرخی .
ای دوست غم جهان به بیهوده مخور
بیهوده زحیر دهر فرسوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابود پدید
خوش باش و غم بوده و نابوده مخور.
خیام .
