زخاری

زخاری . [ زُ ری ی ] (ع اِ) (بمجاز) گیاه تازه ٔ نیک بالیده ٔ در هم پیچیده . و بدین معنی است که زخاری النبات گویند، جایی را که علف بهم در پیچیده باشد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و نبات زخاری ،گیاه تازه ٔ نیک بالیده . (آنندراج ). گیاه کامل و سیراب شده . (از محیط المحیط). گیاهی تمام سبز و تر و پیچیده با هم . بهمین معنی است زَخْوَری ّ و زَخْوَر. (از ترجمه ٔ قاموس ). || (بمجاز) درجه ٔ کمال ورسیدگی و تمامیت و استواری هر چیز. و هر چیز که بمرحله ٔ کمال رسد بمثل گویند: «قد اخذ زخاریه »؛ یعنی به کمال خود رسید. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).